ز دیده در دلم ای سرو دل از محتشم کاشانی غزل 505

1 ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین نشیمنی است ز مردم تهی بیا بنشین

2 تو شاه حسنی و خلوت سرای توست دلم هزار سال به دولت درین سرا بنشین

3 دو منزلند دل و دیده هر دو خانهٔ تو چه حاجتست که من گویمت کجا بنشین

4 تو ماه مجلس ما شو به صد طرب گو شمع به گوشه‌ای رو و زاری کنان ز ما بنشین

5 خوشست صحبت شاه و گدا به خلوت انس تو شاه محترمی با من گدا بنشین