ز افسانه گری ای از باباافضل کاشانی رباعی 103

1 گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی ست نه نه، غلطم، که جمله بگذاشتنی ست

2 بگذاشتنی ست هر چه در عالم هست الا عزت که آن نگه داشتنی ست

1 گر خلوت و عزلت است سرمایهٔ تو هرگز به ضلالت نرسد پایهٔ تو

2 مانند هما مجرد آ تا بینی ارباب سعادت همه در سایهٔ تو

1 عمر از پی افزون زر کاسته گیر صد گنج زر از رنج تن آراسته گیر

2 پس بر سر آن گنج چو بر صحرا برف روزی دو سه بنشسته و برخاسته گیر