1 ز خط گلعذاران است سودایی دماغ من نمک پرورده ی شور بهاران است داغ من

2 دمی در گلشنم، ضبط زبان خود کن ای بلبل که نازکتر بود از پرده های گل دماغ من

3 کند سر دو عالم را، ز مستی نقل محفلها کنی در ساغر جمشید اگر دُردِ ایاغ من

4 من بی حاصل از بس دورگرد مقصد خویشم نفس در سینه ی برق است سوزان، در سراغ من

5 چو شمع از جان گدازی می کنم محفل فروزیها حزین تا من نمی سوزم، نمی سوزد چراغ من