کمال خجندی

ز شعر خویش جز وی و کلاهی از کمال خجندی مقطع 44

مقطع 44 ام از 1252 مقطعات

خانه / کمال خجندی / مقطعات کمال خجندی / مقطع شماره 44

1 ز شعر خویش جز وی و کلاهی که هریک به قالبی و بی بهایند

2 بدان حضرت فرستادم به تحفه اگر چه صدر عالی را نشاید

3 امیدم هست کز لطف تو هر دم چو یابند التفاتی بر سر آیند

کمال خجندی

شعر شعر کهن مقطع کمال خجندی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از کمال خجندی

1 دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را به پایت میفتد آخر رها کن یک دو مسکین را

2 ز چندان تیر کز شوخی ز مژگان بر تراشیدی یکی بر جان من افکن چه خواهی کرد چندین را

1 حال درد خود محب هرگز نگوید با طبیب سخت بیدردی بود نالیدن از درد حبیب

2 بوسه بر پای سگ کوی تو خواهم زد شبی تا بشویم لب که بوسیدم به آن دست رقیب

1 گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت آن هم از سنگدلی بود که گفتیم چنانت

2 گر صبا خوانمت از لطف و گل از غایت خوبی هم از این خسته شود خاطر نازک هم از آنت

شاعر شعر ز شعر خویش جز وی و کلاهی کمال خجندی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر ز شعر خویش جز وی و کلاهی مقطع است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1252 / 44

شعرقبلی

بنر