1 ز کاوش مژه ى شوخ آتشین خویی به سینه هر گل داغی ست چشم آهویی

2 پیاله می کشم امشب به طاق ابرویی سبو کشان خرابات عشق را هویی

3 ز خون دیده دهم آب کوه و صحرا را به یاد لالهٔ رخسار آشنا رویی

4 به شام هجر مرا ذوق اشک و آه بس است چو شمع، شب نگذارم به خاک پهلویی

5 اجل به داد ز جان سیرگشتگان نرسید مگر بلند کند عشق دست و بازویی

6 به این خوشیم که فارغ ز ننگ سامان است سری که در غم عشق است وقفِ زانویی

7 از آن به تیرگی بخت خویش می نازم که نسبتی بودش با سواد گیسویی

8 ز هوش برد جهان را فسانهٔ تو حزین شبت دراز به سودای زلف جادویی