ز اخلاق هر آنچه در بشر می از مجد همگر رباعی 181

1 غم عشق تو یکدمم کم نیست مونسم بی رخ تو جز غم نیست

2 در تو یک جو وفا نماند و هنوز عشق تو ز آنچه بد جوی کم نیست

1 به جان تو که به جان رهی نگاه مکن به حال خود نگر و حال من تباه مکن

2 اگر چه حسن تو ما را پناه جان و دل است مبین در آئینه و حسن را پناه مکن

1 دلبرا دوش در آن عیش منت یاد نبود که دل بنده ز بند غمت آزاد نبود

2 اگر از صحبت من یاد نیاوردی هیچ آخر ای سنگدل از عهد منت یاد نبود