ز جام عشق سرمستم زهی ذوق از اسیری لاهیجی غزل 305

1 ز جام عشق سرمستم زهی ذوق ز مستی از خودی رستم زهی ذوق

2 همین قدر بلندم خود تمام است که در کویت چنین پستم زهی ذوق

3 چه حاجت ساقیا با ساغر و می ز حسنت بیخود و مستم زهی ذوق

4 چو از مستی خود کلی شدم نیست بهستی دگر هستم زهی ذوق

5 چو از بند خودی خود را بریدم بوصل دوست پیوستم زهی ذوق

6 چو مجنون گشت جان از شوق رویت بقید زلف تو بستم زهی ذوق

7 شدم بی پا و سر از باده عشق ز دست عقل خوش جستم زهی ذوق

8 همیشه با می و شاهد حریفم چو عهد توبه بشکستم زهی دوق

9 چو خورشید جمالت پرده برداشت اسیری رفت از دستم زهی ذوق