فوج مژگان از اشارات از آشفتهٔ شیرازی غزل 545

1 فوج مژگان از اشارات دو چشمت ای پسر ریخت خون از مردمک چون خون مردم نیشتر

2 بزم مستان غمت را نقل و می حاجت نبود کز دهان و چشم و لب می هست و بادام و شکر

3 کی برم ازچشم و زلفت دین و دل کاندر رهند ترککان جان شکار و جادوان سحرگر

4 ای تو را بالا بلا وی چشمکانت فتنه زا فتنه ام بر آن بلا زین فتنه از خود بیخبر

5 مرحبا ای برق عالم سوز از نو جلوه کن تا بسوزی خرمن هستی ما از خشک و تر

6 واعظ ار از فتنه روز قیامت وصل کرد خواست تا گوید حدیث شام هجران مختصر

7 جز حدیث زلفت آشفته نگوید روز و شب رآنکه او را نیست ره زین حلقه تا محشر بدر