از مهر خود و کین تو در از مهستی گنجوی رباعی 146

1 خطت چو بنفشه از گل آورد پدید آورد خطی که بر سر ماه کشید

2 پیوسته ز شب صبح دمیدی اکنون آشوب دل مرا شب از صبح دمید

1 ما را سر ناز دلبران نیست کنون آن رفت و گذشت و دل بر آن نیست کنون

2 آن حسن و طراوت که دل و دلبر داشت دل نیست بر آن و دلبر آن نیست کنون

1 در خانهٔ تو آن چه مرا شاید نیست بندی ز دل رمیده بگشاید نیست

2 گویی همه چیز دارم از مال و منال آری همه هست آنچه می‌باید نیست