از دست غم تو تا توانست از جهان ملک خاتون رباعی 236

1 صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا

2 شیوه از چشم تو آموخت مگر نرگس مست روشنی از تو ربودست مه و خور گویا

1 ای خجل از شرم رویت آفتاب وی ز تاب هجر تو دلها کباب

2 آتش دل را دوا می خواستم از طبیب و صبر فرمودم جواب

1 بشکست چشم مست تو جانا خمار ما بربود زلف شست تو از دل قرار ما

2 از آه بی دلان که برآرند صبحدم آشفته گشت زلف تو چون روزگار ما