1 از چشم خویش باشد، باغ و بهار درویش صد رنگ گل برآرد، اشک از کنار درویش

2 گر سیل فتنه گیرد، روی زمین سراسر از جای خود نجنبد، کوه وقار درویش

3 مهر، آیت جمالش، کین جلوه جلالش هستند چرخ و انجم در اختیار درویش

4 ای منکر طریقت، بر جان خود ببخشای تیغ برهنه باشد، جسم فگار درویش

5 گر باد فتنه عالم، بر یکدگر برآرد حاشا شود پریشان، مشت غبار درویش

6 هم عاشق است و معشوق،هم شاهد است و مشهود عقل آگهی ندارد، ازکار و بار درویش

7 جان حزین مسکین، از فقر زندگی یافت آب حیات باشد، در جویبار درویش