از هستی خویش تا از ابوسعید ابوالخیر رباعی 710

1 باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ

2 این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ

1 دل بر سر عهد استوار خویشست جان در غم تو بر سر کار خویشست

2 از دل هوس هر دو جهانم بر خاست الا غم تو که برقرار خویشست

1 زد شعله به دل آتش پنهانی من زاندازه گذشت محنت جانی من

2 معذورم اگر سخن پریشان افتاد معلوم شود مگر پریشانی من

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما