ای از تو به خون دل رنگین چو گلم دامان از جامی غزل 390

1 ای از تو به خون دل رنگین چو گلم دامان برد از دل من داغت سودای گل اندامان

2 رویت ز نظر پنهان وز وصف جمالت پر هم زاویه خاصان هم انجمن عامان

3 نوشند می گلگون ریزند ز مژگان خون دور از لبت این باشد عیش قدح آشامان

4 خودکامه دلی دارم خون از دل خودکامی آه از دل خودکامه داد از دل خودکامان

5 بر سر پی سامانم ای خواجه مزن طعنه عاشق که گذشت از سر فارغ بود از سامان

6 صدبار اگر زاهد از خشکی خود سوزد بی داغ غمت باشد از دایره خامان

7 در طوق نکونامی ذوقی نبود جامی آن به که برآری سر از حلقه بدنامان