از ما مپیچ رو، که غریبیم از قاسم انوار غزل 427

1 از ما مپیچ رو، که غریبیم و تلخ کام ما روی دل بروی تو داریم صبح و شام

2 زاهد، مگو که: عشق گناهت و لایجوز ما را بدین گنه نتوان کرد انتقام

3 ای عشق چاره ساز روان بخش دلنواز ظلت مدام بر سر ما باد مستدام

4 ما زنده ایم در طلب «حی لا یموت » استاده ایم در صف «قیوم لا ینام »

5 نام و نشان ما همه در عشق پاک سوخت با ما مگو دگر که: کجایی و چیست نام؟

6 رنج خمار درد سری می دهد بجد ساقی، بیار باده گلگون لعل فام

7 قاسم بداغ عشق تو افتاد، الصلات چون روی دل بروی تو آورد والسلام