از باد مکش طره جانانه ما را از کمال خجندی غزل 5

1 از باد مکش طره جانانه ما را زنجیر مجنبان دل دیوانه ما را

2 آن شمع چگل گو که برقص آرد و پرواز این سوخته دلهای چو پروانه ما را

3 کردند زیان آنکه به صد گنج فریدون کردند بها گوهر یکدانه ما را

4 دیدند سرشکم همه همسایه و گفتند این سیل عجب گر نبرد خانه ما را

5 دل گر چه خرابست ز غم چون تو درائی آباد کنی کلبه ویرانه ما را

6 خواب خوش صبحت برد از دیده مخمور شب گر شنوی نعره مستانه ما را

7 خواهد گله ها کرد کمال امشب از آن زلف شبهای چنین گوش کن افسانه ما را