از باده بروی شیخ از ابوسعید ابوالخیر رباعی 529

1 ای برهمن آن عذار چون لاله پرست رخسار نگار چارده ساله پرست

2 گر چشم خدای بین نداری باری خورشید پرست شو نه گوساله پرست

1 آن رشته که قوت روانست مرا آرامش جان ناتوانست مرا

2 بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن پیوند چو با رشتهٔ جانست مرا

1 میرفتم و خون دل براهم میریخت دوزخ دوزخ شرر ز آهم میریخت

2 می‌آمدم از شوق تو بر گلشن کون دامن دامن گل از گناهم میریخت

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما