از بس که رخ لاله خوش و خندانست از کمال‌الدین اسماعیل

1 از بس که رخ لاله خوش و خندانست چشم تر نرگس اندر و حیرانست

2 رویی که بچشم می در آید اینست چشمی که بروی می در آید انست