1 آنها که درین جهان زغوغا برهند از خرسندی و از مدارا برهند

2 یا رب تو بدانچ هست خرسندی ده تا ما برهیم و خلق از ما برهند

1 عقل ارچه همه علومها می داند در دانش تو رسد فرو می ماند

2 ای دوست تویی که هستی خود دانی آن کیست تو را چنان که هستی داند

1 آزار چو باز و آز چون بط منمای چون بوم سوی سلامت طبع گرای

2 زآنند دراز عمر و فرخنده لقای کازار نجست کرکس و آز همای