از سخن یک جو نه بر قدر سخن از جویای تبریزی غزل 610

1 از سخن یک جو نه بر قدر سخن پرور فزود کی ز گوهر بر بهای رشتهٔ گوهر فزود

2 آه از غفلت که بر زنجیر طول آرزو قامت خم گشتهٔ ما حلقهٔ دیگر فزود

3 رونق دیگر گرفت از عجز من بازار ناز پیچ و تابم تیغ بیداد ترا جوهر فزود

4 اشک بر مژگان خونین جلوهٔ دیگر کند رشتهٔ رنگین ما بر قدر این گوهر فزود

5 سایهٔ خط بر گل رویش قیامت کرده است زلف بر هم خورده اش بر شور این محشر فزود

6 همچنان جویا که از زیور فزاید زیب حسن حسن بالا دست او بر زینت زیور فزود