از از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 105

از فضلا و علمای زمان خود ممتاز و بین العوام و الخواص با اعزاز. مدتی در کاشان و چندی در دهلی و هندوستان توقف داشته و در شغل قضا لوای شهرت افراشته. آخر از هند به کاشان مراجعت کرد و در سنهٔ ۹۵۳ وفات یافت. غرض، از محققین و فضلا محسوب می‌شد و خالی از حالی نبود. این چند بیت از اشعار اوست: ,

2 گفتی که بگو مشکل خود تا بگشایم گفتن نتوانم به کسی مشکلم این است

3 عاشق آن است که شاد بمیرد تا دم مرگ بود بنده و آزاد بمیرد

4 مجنون چو خویش را همه لیلی خیال کرد از غیرت همین به کسی آشنا نشد

5 بگو یک ره کجاجویم ترا مُردم ازین حیرت که هر جانب نهادم گوش آواز تو می‌آید