اهل میخانه گلاب از گل صهبا از سلیم تهرانی غزل 586

1 اهل میخانه گلاب از گل صهبا گیرند عرق فتنه ز درد ته مینا گیرند

2 بی سبب نیست همه گردش افلاک اینجا شیشه ترسم که ازین میکده بالا گیرند

3 کوی عشق است که اطفال به تار مویی دام سازند به بازیچه و عنقا گیرند

4 چکد از شرم دورنگی عرق از برگ گلش نشنیدم که گلاب از گل رعنا گیرند

5 همچو جمشید، گدایان خرابات سلیم ندهند از کف خود جام که دنیا گیرند