از هوش رود چو با تو دل یار از قدسی مشهدی رباعی 333

1 منشور خدمت تو رقم شد به نام ما افکند سایه مرغ سعادت به بام ما

2 خوش بر مراد هر دو جهان دست یافتیم کامش برآید آنکه برآورد کام ما

1 ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا لب بسته ناامیدی ازین گفتگو مرا

2 در چشم خلق بس که مرا خوار کرده‌ای نشناسد آب روی، کس از آب جو مرا

1 خوشم که ضعف چنان کرده روشناس مرا که چشم آینه مژگان کند قیاس مرا

2 چو غنچه تا به گریبان نهفته در مژه‌ام فتاده کار به نظاره در لباس مرا