از هوش رود چو با تو دل یار از قدسی مشهدی رباعی 333

1 نوای من چو ز صد پرده بر یک آهنگ است چه شد که غنچه صد برگ او به صد رنگ است

2 ز کودکان نکند مرغ روح مجنون رم هنوز در دل دیوانه حسرت سنگ است

1 رسید یار و ز من بر سر عتاب گذشت چه گویمت که چه بر دل ز اضطراب گذشت

2 نبرد غنچه بختم سوی شکفتن راه گل امیدم ازین باغ در نقاب گذشت

1 باز ناخن سر پرسیدن داغم دارد خون دل، میل ملاقات ایاغم دارد

2 عشق چون قسمت اسباب معیشت می‌کرد لاله داغی ز میان برد، که داغم دارد