از فراق آن پری هر دم فزون از هلالی جغتایی غزل 307

1 از فراق آن پری هر دم فزون شد درد من ساخت ظاهر درد دل را اشک و رنگ زرد من

2 تا بکی از عشق او جور و جفا خواهم کشید؟ ای رفیقان، سوخت دیگر جان غم پرورد من

3 گر چه دور از آستان دوست گشتم خاک راه کاش! روزی باد در کویش رساند گرد من

4 آتش عشق تو در جان من شیدا فتاد شد مدد با آتش عشق تو آه سرد من

5 چون هلالی در غم عشق بتان سنگدل محنت و اندوه خوبان برد خواب و خورد من