1 از سبزه سبز، پشت لب جویبار شد باغ از بهار، شاهد گلگون عذار شد

2 دامن کشان ز هر طرفی ابر تر رسید چون خانه ی حباب، هوا بی غبار شد

3 شاخ از شکوفه، صبح تجلّی فروز گشت چون زلف یار، ظلمت شب تار ومار شد

4 طوفان چار موجه اشکم، جهان گرفت رگ های ابر، چون مژه ام آبدار شد

5 گیسوی چنگ گشت پریشان به مرگ غم مینا خراب گریه ی بی اختیار شد

6 چشم جهان چو شبنم گل در پریدن است حسن بهار، فتنه گر روزگار شد

7 ازکاروان فیض نگردی جدا حزین پوید صبا پیاده ره و گل، سوار شد