1 از فیض ریزش مژه، تر شد دماغ ما افتاد سایهٔ رگ ابری به باغ ما

2 خودکامیی ز تلخی دشنام داشتیم شیرین تبسّمی نمکی زد به داغ ما

3 ما گر فسرده ایم صبا را چه می شود؟ ره گم نکرده بوی گلی، تا دماغ ما

4 دستش به داغ عشق، همان دور از آتش است پروانه ای که خویش نزد بر چراغ ما

5 داغ دلم چو لاله پر از خون بود حزین یا رب مباد خالی ازین می ایاغ ما