1 از انتظار مکش بیش از این فکاری را بخود قرار مده قتل بی‌قراری را

2 بیا بیا که خدایت برآورد امید تو گر امید بر آری امیدواری را

3 گذشت عمر بحسرت مرا چو آن بلبل که در قفس گذرانید نوبهاری را

4 بقتل سوخته خویش اضطراب از چیست مگر بود چه‌قدر زندگی شراری را

5 گرفته است سر انگشت من چو شمع آتش مگر گشوده نقاب آتشین عذاری را