از باده مست گشت بت می‌پرست از وحدت کرمانشاهی غزل 8

1 از باده مست گشت بت می‌پرست ما آمد چه خوب فرصت وصلش به دست ما

2 ما بر امور انفس و آفاق قادریم لیکن قضاست مسئله پای‌بست ما

3 هر پنجه‌ای به پنجه ما ناورد شکست بازوی عشق می‌دهد ای دل شکست ما

4 در ساحتش خطا بود اظهار هست و بود زیرا به دست اوست همه بود و هست ما

5 مائیم جمله ذاکر و ساجد به پیش او از اوست در نماز قیام نشست ما

6 گاهیم بر فراز و زمانیم در نشیب تا خلق پی برند به بالا و پست ما

7 ای دوست استفاده ز فرصت غنیمت است تدبیر چیست جست چو ماهی ز شست ما

8 وحدت حرام باد کسی کآرزو کند لب بر لبش نهند صنم می‌پرست ما