از در صومعه آن به که قدم بازکشیم از جامی غزل 344

1 از در صومعه آن به که قدم بازکشیم خرقه ها در نظر شاهد طناز کشیم

2 چند ناخوش منشان بر سر ما ناز کنند نازنینی به کف آریم و زو ناز کشیم

3 سرکه کردیم بسی پیش ریا کیشان پست در ته پای یکی سرو سرافراز کشیم

4 هر چه مخزون نهانخانه صدق است و نیاز در ره مغبچه خانه براندازکشیم

5 عشق بازیم به زیبا صنمی پاک سرشت به که بازیچه این چرخ دغاباز کشیم

6 مطربی گر ندهد دست سوی باغ رویم باده بر نغمه مرغان نواساز کشیم

7 هست قحط می و شاهد به خراسان جامی خیز تا رخت به محروسه شیراز کشیم