از بار دین و دنیا باشد مراد از کمال خجندی غزل 612

1 از بار دین و دنیا باشد مراد هر کس میگوی هر چه خواهی من بار خواهم و بس

2 جان دید آن رخ آنگه دانست کز چه سوزد این نکته جز در آتش روشن نگشت برخس

3 گر می کشد کسائرا نزدیک خود چو بیند از پیش او نخواهد رفتن کسی ازین پس

4 گونی رسی به آن لب گر جان به لب رسانی گو جان تشنه ما زین آرزو به لب رس

5 دور از نو ما غریبان گر بی کسیم شاید چون نیستیم همدم جز با رقیب ناکس

6 عکس جمالت افتد گه گه بکوی دلها چون پرتو تجلی بر وادی مقدس

7 زید کمال خرقه بر قامتی که آید در چشم همت او یکسان پلاس و اطلس