از سبزه شود خرد چو ماه اندر میغ از همام تبریزی رباعی 58

1 چه می خورده است چشم نیم‌خوابش که او مست است وهشیاران خرابش

2 زهی بیداری بختم در آن شب که آید خواب تا بینم به خوابش

1 این ز آب وخاک نیست که جانی مصور است چشم جهانیان به جمالش منور است

2 گر زان که نسبتش به عناصر همی‌کنند آبش مگر ز کوثر و خاکش ز عنبر است