از درد فراقت ای به لب از ابوالفرج رونی رباعی 4

1 گه نیک به گفتار برافروخت مرا گه سخت به کردار جگر سوخت مرا

2 چون بستن گفتار بیاموخت مرا بر تخته عشق کرد و بفروخت مرا

1 ای سپهسالار شرق ای پشت ملک ای صدر دین ای زریر ای بوحلیم ای کوه حلم ای بحر کین

2 آفتابی تو ز موکب گرد تو ساکن سپهر آسمانی تو به مرکب زیر تو جنبان زمین

1 ای شیر دل ای زریر شیبانی ای قوت بازوی مسلمانی

2 ای رای تو چشم عقل بیداران ای خشم تو تیغ تیز سلطانی