1 حبذا قصری که دارد پای ثابت اندر آب سر ز رفعت برکشیده تا باوج آفتاب

2 آفتاب از عکس جام روشنش بر روزنش کرد خوش خوش رخ نهان حتی توارت بالحجاب

1 فروغ صبح سعادت جهان منور کرد نسیم نصرت حق ملک جان معطر کرد

2 فتاد نیک و بد کار خلق با شاهی که در امور جهان ایزدش مخیر کرد

1 منت ایزد را که دیگر باره بی هیچ انقلاب بر سر اهل خراسان سایه گسترد آفتاب

2 تا ابد نتوان ادای شکر این کردن که باز مسند عزت مشرف شد بشاه کامیاب