از محمدعلی آن گلبن بی‌خار افسوس
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 از محمدعلی آن گلبن بی‌خار افسوس که ز دنیا به جوانی به سوی عقبی شد
2 رفت ناگاه ازین گلشن و ناچید گلی از جفای فلکش خار اجل برپا شد
3 شد جوان زین چمن و پیر و جوان را ز غمش خون دل دم بدم از دیدهٔ خون پالا شد
4 چرخ دوری زد و شد اختری از خاک بلند ناگه از دور دگر باز سوی غبرا شد
5 موجی این بحر زد و گوهری آمد بیرون ناگه از موج دگر باز سوی دریا شد
6 روحش آن سدره نشین طایر در تن محبوس پرفشان زین قفس تنگ سوی طوبی شد
7 چون ازین غمکده آهنگ جنان کرد ز شوق مرغ روحش سوی آن روضهٔ روح‌افزا شد
8 خامه بر لوح مزارش پی تاریخ نوشت که محمدعلی افسوس که از دنیا شد