1 از آن بر گرد دنیا چشم عشرت کیش می گردد که دل را وحشت از مکروه دیدن بیش می ‎گردد

2 کم از کژدم نباشد، اختلاط تلخ گفتاران گزیدن چون زبان عادت نماید، بیش می گردد

3 لباس عاریت گردید سلطان را دو گز دیبا ازین پیرایه چون عریان شود درویش می گردد

4 درین محفل برای دیگران چون شمع می سوزم به کار خود نیاید هرکه خیراندیش می گردد

5 حزین ، چون شمع محفل، فارغ از اندیشهٔ رزقم چو روزی از دل خود گشت، بی تشویش می گردد