از هر دو جهان مرا وصال از قدسی مشهدی رباعی 115

1 ره‌زدن درخانه کار چشم فتّان بوده است ناوک در کیش صیدانداز، مژگان بوده است

2 سرد شد هنگامه دیوانه تا از شهر رفت آتش سودا همین در سنگ طفلان بوده است

1 چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا سرشته‌اند به آب حیات، خاک مرا

2 مرا ز عشق غرض آه دردآلودست مباش گو اثری آه دردناک مرا

1 می‌زند نشتر تدبیر شب و روز مرا مصلحت چیست به این مصلحت آموز مرا؟

2 هست حق نمکی بر منش از دیده شور آنکه چشم بدش افکند به این روز مرا