از کلبه احزان چو از جهان ملک خاتون رباعی 356

1 جز شب وصل تو جانا که کند چارهٔ ما خود نگویی چه کند خستهٔ بیچارهٔ ما

2 مدّتی تا دل سرگشته به عالم گشتست تا چه شد حال دل خستهٔ آوارهٔ ما

1 ای دیده در دو دیده جانم خیال تست سودای خاطرم ز سر زلف و خال تست

2 ای باد صبحدم بگذر سوی آن نگار از من ببر پیام که آنجا مجال تست

1 ای خجل از شرم رویت آفتاب وی ز تاب هجر تو دلها کباب

2 آتش دل را دوا می خواستم از طبیب و صبر فرمودم جواب