دوستا گر دوستی گر دشمنی از انوری ابیوردی غزل 314

1 دوستا گر دوستی گر دشمنی جان شیرین و جهان روشنی

2 در سر کار تو کردم دین و دل انده جانست وان در می‌زنی

3 برنیارم سر گرم در سرزنش ساعتی صد بار در پای افکنی

4 تا همی دانی که در کار توام رغم را پیوسته در خون منی

5 چند گویی خونت اندر گردنت بس به سر بیرون مشو گر کردنی

6 با منت چندین چه باید کارزار چون مصاف من ببوسی بشکنی

7 چون فلک با انوری توسن نگشت مردمی کن درگذر زین توسنی