آزادی اگر خواهی از عقل از فروغی بسطامی غزل 277

1 آزادی اگر خواهی از عقل گریزان باش سر خیل مجانین شو، سرحلقهٔ طفلان باش

2 گر با رخ و زلف او داری سر آمیزش هم صبح جهان آرا، هم شام غریبان باش

3 خواهی نکند خطش از دایرهٔ بیرونت هر حکم که فرماید سر بر خط فرمان باش

4 هر جا که چنین ترکی با تیر و کمان آید آماجگه پیکان آمادهٔ قربان باش

5 دور از خم گیسویش تعظیم به رویش کن از کفر چو برگشتی جویندهٔ ایمان باش

6 با نفس خلاف اندیش یک بار تخلف کن یک چند شدی کافر، یک چند مسلمان باش

7 گر کاستهٔ رنجی یک خمکده صهبا نوش ور در طلب گنجی یک مرتبه ویران باش

8 پر کن قدح از شیشه بشکن خم اندیشه آتش بزن این بیشه سوزندهٔ شیران باش

9 چون خنده زند ساقی صهباخور و خوش‌دل زی چون گریه کند مینا ساغر کش و خندان باش

10 اکسیر قناعت را سرمایه دستت کن در عالم درویشی افسرزن و سلطان باش

11 شمشاد فروغی را در شهر تماشا کن آسوده ز بستان شو فارغ ز گلستان باش