1 هوای فرودین در گلستان میخانه می‌سازد سبو از غنچه می‌ریزد ز گل پیمانه می‌سازد

2 محبت چون تمام افتد رقابت از میان خیزد به طوف شعله‌ای پروانه با پروانه می‌سازد

3 به ساز زندگی سوزی به سوز زندگی سازی چه بی‌دردانه می‌سوزد چه بی‌تابانه می‌سازد

4 تنش از سایهٔ بال تذروی لرزه می‌گیرد چو شاهین زادهٔ اندر قفس با دانه می‌سازد

5 بگو اقبال را ای باغبان رخت از چمن بندد که این جادو نوا ما را ز گل بیگانه می‌سازد