1 چهار چیزست آیین مردم هنری که مردم هنری زین چهار نیست بری

2 یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود به نیکنامی آن را ببخشی و بخوری

3 دو دیگر آنکه دل دوستان نیازاری که دوست آینه باشد چو اندرو نگری

4 سه دیگر آنکه زبان را به گاه گفتن زشت نگاه داری تا وقت عذر غم نخوری

5 چهارم آنکه کسی کو به جای تو بد کرد چو عذر خواهد نام گناه او نبری