1 چهار چیزست آئین مردم هنری که مردم هنری زین چهار نیست بری

2 یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود به نیکنامی دائم ببخشی و بخوری

3 دو دیگر آنکه دل دوستان نیازاری که دوست آینه باشد چو اندرو نگری

4 سه دیگر آنکه زبان را بوقت گفتن بد نگاهداری تا وقت عذر غم نخوری

5 چهارم آنکه کسی گر بجای تو بد کرد چو عذر خواهد نام گناه او نبری