فرتوت عشق را از حکیم نزاری قهستانی غزل 1279

1 فرتوت عشق را نگریزد ز بی دلی ای یار بد مگوی تو باری که عاقلی

2 عیبت نمی کنم که ز مبدای کن فکان دانسته ام که در چه مقامات مشکلی

3 غیر تو هیچ نیست حجابی که بگذری دانی که بعد قطع سفر در چه منزلی

4 صبرم نداشت طاقت حسن جمال او آری که بر خلاف محقی است مبطلی

5 بر ما چه اعتراض که مستیم و عاشقیم طعنه مزن که سینه ی مجروح می خلی

6 گر هست از محبت آل علی اثر بر خوان ز روزنامه ی عرفان سینجلی

7 این جا کسی دگر نرسد جز موحدی کورا بود محبت ذریت علی

8 آری نزاریا تو و آن فرخ آستان کاقبال بر درش بنشیند به مقبلی