فروغ بادهٔ لعلی برافروزد چو رنگش را
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 فروغ بادهٔ لعلی برافروزد چو رنگش را نقاب از پرنیان گل سزد حسن فرنگش را
2 نگاه نازپرورد تو بر کهسار اگر افتد به چشم شوخی مژگان بود رگهای سنگش را
3 مشو غافل! زبان ناز هم فمیدنی دارد هزاران آشتی باشد نهان در پرده جنگش را
4 زبس جوش لطافت در نظرها در نمی آید نقاب از بوی گل سازند حسن نیم رنگش را
5 شود از پهلوی من ناوک او شوختر جویا دلم مانند شریان در طپش آرد خدنگش را
دیدگاه‌ها **