سالها دل در هوایت بر سر هر از کمال خجندی غزل 446

1 سالها دل در هوایت بر سر هر کو دوید از صبا نشنید هوئی از تو و رنگی ندید

2 بر سر هر مویم ار تیغ جفا رائد رقیب یک سر موی من از مهر تو نتواند برید

3 میدهم جان در هوای لعل جانبخشت ولیک با چنین قلبی سیه نتوان چنان گوهر خرید

4 خاک آن باد فرح بخشم که از کویت وزد صید آن مرغ هماپونم که بر بامت پرید

5 منزل مقصود نزدیک است و ره ایمن کمال لیک تا آنجا ز خود گر نگذری نتوان رسید