ای ساعد لطف شاه از روح تو باز از قاسم انوار رباعی 20

1 شور جهان ز شکر آن دلستان ماست دل ارغنون و روی تو چون ارغوان ماست

2 من در تو خود کجا رسم؟ ای یار نازنین کان جا که آستان تو آن آسمان ماست

1 گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست چون دردمند او شد، دل بعد از آن سلیمست

2 در راه عشق و وحدت حیرانی است و حیرت امید در نگنجد، چه جای ترس و بیمست؟

1 شفای جان مرا چیست؟ کز من آزردست کنون که خون دلم ریخت، جان و دل بر دست

2 فغان من همه زآنست کآن حبیب قلوب هزار پرده درید و هنوز در پردست