1 برای منصب خاشاک روبی نجف است اگر بهم مژگان را همیشه جنگ صف است

2 زکشتزار دگر روزی اهل معنی را برات دانهٔ ما بر قلمرو صدف است

3 نگاه شوخ تو غافل به سوی من افتد فغان که تیر خطای ترا دلم هدف است

4 شکست آن در دندان ز بس رواج گهر صدف به بحر ز افلاس سایل به کف است

5 فزود قدر زمعنی شناس معنی را که رتبهٔ سخن از قابلیت ظرف است

6 به حضرت تو کسی را چه هم سری جویا غلام قنبری و بر ملایکت شرف است