بر مثال نامه بر خود چند از جهان ملک خاتون غزل 17

1 بر مثال نامه بر خود چند پیچانی مرا چون قلم تا کی به فرق سر بگردانی مرا

2 چند بفریبی به تقریر و به تحریرم دگر این چنین نادان نیم آخر تو می دانی مرا

3 شاهباز وصل ما در دست تو قدری نداشت کز هوا در دامت آوردی به آسانی مرا

4 ز آتش دل همچو خاکم چند بر بادم دهی وز دو دیده در میان آب بنشانی مرا

5 من هم اوّل روز دانستم که در سودای تو حاصلی دیگر نباشد چز پریشانی مرا

6 خاک ره گشتم که آویزم مگر در دامنت تا به کی جانا چو گرد از دامن افشانی مرا

7 دردم از حد رفت بنشین یک دم ای جان و جهان کاندر این دردم تو درمانی تو درمانی مرا