1 مدتی در پی هوی و هوس عرصه بر و بحر پیمودم

2 روز ننشستم از طلب نفسی شب زمانی ز فکر نغنودم

3 چون برین مدت مدید گذشت که ز اندیشه مغز پالودم

4 گشت مرآت دل چنان روشن که یکی نقش راست بنمودم

5 صیقلی ساخت ز جوهر عقل پس ز زنگ هواش بزدودم

6 صورت خیر و شر در آن دیدم چشم عبرت بر او چو بگشودم

7 شد یقین ز انقلاب احوالم که نه من بودم آنکه من بودم

8 کارم از کارخانه دگرست نه بخود کاستم نه افزودم

9 بر بدو نیک چون نیم قادر پس دل از غم بهرزه فرسودم

10 بعد ازین اقتدا بابن یمین کردم و داشت راستی سودم

11 غایت آرزو چو دست نداد پشت پائی زدم بیاسودم