غذا چون کنم دردی از حکیم نزاری قهستانی غزل 66

1 غذا چون کنم دردی از آفتاب موافق تر الحق می از آفتاب

2 بیا ساقیا ساغری ده به من که عکسش بریزد خوی از آفتاب

3 سر خشک مغز پر آشوب من به می گرم کن تا کی از آفتاب

4 خیالم ز ماه قدح لمحه یی جدا نیست همچون فی از آفتاب

5 نه در جام کی می نمودی جهان چه کم بود جام کی از آفتاب

6 ز جام صبوحی گریزان مباش چو خفاش در هر پی از آفتاب

7 به می کن دوای نزاری مساز چو حربا دواءالکی از آفتاب