گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد از اوحدی مراغه‌ای

1 گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد

2 چون گربهٔ بید خوانش آراسته دید سر بر زد و بوی برد و چنگال گشاد